پروژه خوابگاه دانشجویان متأهل دانشکده پزشکی شیراز
تجربهای از سکونت موقت در بستر درمان و تعامل
در دل بافت پرتراکم و عملکردیِ مجموعههای درمانی پیرامون بیمارستان نمازی شیراز، پروژهی خوابگاه دانشجویان متأهل دانشکده پزشکی، به عنوان فضایی میانه میان اقامت، بازآفرینی و کارکرد بالینی شکل گرفته است. در این پروژه، ایدهی سکونت موقت در مجاورت فضای درمانی، بهعنوان مفهومی کانسپچوال، در تمامی ابعاد طراحی تجلی یافته است.
ساختار معماری پروژه با پرهیز آگاهانه از فرمهای بسته و مکعبگونهی متعارف، در قالب ترکیبی مدولار و پویا سامان یافته و حول یک حیاط مرکزی وسیع و تعریفشده، شکل میگیرد. این حیاط نهتنها امکان نورگیری، تهویهی طبیعی و بازبینی فضاهای اقامتی را فراهم کرده، بلکه با ایجاد نوعی درونگرایی معمارانه، حس امنیت و تعلق را در دل یک فضای گذرا تقویت نموده است.
استفاده از قطعات پیشساختهی بتنی و طراحی بهصورت کاملاً ماژولار، در راستای رعایت اصول اقتصادی پروژه و کنترل هزینهها انجام گرفته است. این ماژولار بودن ، ضمن حفظ سادگی ساخت، امکان تکرار هوشمندانه و ایجاد ریتم بصری را با استفاده از تنها دو یا سه رنگ خنثی در نماها فراهم ساخته است. با وجود این سادگی، پروژه واجد حرکتی درونی، ریتمی آرام و بیان معمارانهای معنادار است.
رویکرد بیوفیلیک در طراحی، بهویژه در فضای حیاط مرکزی، با بهرهگیری از گیاهان رونده که از ارتفاع به سمت پایین سرازیر میشوند، حسی از زندگی، رشد و ارتباط با طبیعت را در بطن فضاهای سکونتی جاری ساخته است. این حضور سبز، فضای پروژه را از حالت صرفاً کارکردی، به یک تجربهی زیسته و روحبخش ارتقا داده است.
پروژه شامل 82 واحد خوابگاهی با متراژهایی بین ۳۰ تا ۵۰ مترمربع میباشد که بهطور خاص برای اقامت زوجهای جوان دانشجو، اغلب با حداکثر یک فرزند، طراحی شدهاند. این واحدها با بهرهگیری از پلانهایی کارآمد و بهینه، پاسخگوی نیازهای حداقلی اما ضروری یک زندگی دانشجویی و موقت هستند.
در گوشههای فرم معماری، با حذف زوایای بسته و ایجاد شکستهای نرم، فضاهایی جمعی در ترازهای مختلف ایجاد شدهاند؛ سکوهایی برای تعامل اجتماعی، مکث و استراحت که نقش مکملی در ارتقای کیفیت زندگی روزمره ایفا مینمایند.
پروژه خوابگاه دانشجویان متأهل، فراتر از یک محل اقامت موقت، بیانیهای معمارانه در همنشینی سکونت، سلامت و زندگی جمعی در بستری انسانی و اقلیمی است.