مرکز فروش صنایع ملی ایران - تهران

امروزه در طراحی یک ساختمان صنعتی، مفهوم صنعت نقش حیاتی در فرایند طراحی داشته و از ویژگی های اصلی صنعت، تولید حرکت است. تولید نتیجه خلق و حرکت عنصری اساسی میباشد .
مسابقه طراحی مرکز صنایع ملی ایران ، در سال 88 در جهت ایجاد یک مجموعه واحد جهت صنایع ملی کشور و همچنین یک سایت مسکونی در مجاورت آن برگزار شد .کانسپت اصلی پروژه ایجاد زنجیره ای از اتصال مکانیکی احجام خاص شبه صنعتی که به یکدیگر بافته شده اند بوده است . ایجاد یک فضای متصل و حرکت در مسیرهای اصلی دسترسی یک دسترسی آسان برای مردم از سمت بزرگراه و فرودگاه مهرآباد فراهم می نماید .از مراحل اولیه طراحی ، تیم طراحی سعی در تقسیم سایت به قطعات کوچکتر با دسترسی های مستقل را داشته و به دلیل فضای تنگ و بسته پشت سایت یک طراحی خطی همراه با یک شبکه سازه ای شطرنجی ، که دسترسی آسانی را به فضاهای پارکینگ زیرزمینی برای ناحیه مسکونی واقع در قسمت جنوبی سایت با هدف دستیابی به حداکثر حریم خصوصی تامین نماید مد نظر بوده است .
طراحی یک خط آسمان زنده و پویا یکی از مهمترین اهداف پروژه می باشد . با خلق فضاهای جمعی بیرونی در ورودی سایت ، وقایع و رویدادهای زیادی همچون  غرفه های مواد غذایی ، غرفه های فروش روزنامه ، فضاهای اجتماع به درون مجموعه کشانده شده که به مراجعان اجازه حضور در یک فضای زنده و چند عملکردی را می دهد .
مصالح استفاده شده ، آسانسورهای بیرون زده از نما ، آتریوم های بزرگ پشت احجام شیشه ای ، ورودیها و احجامی که خط آسمان خاص پروژه را تعریف نموده اند مردم را به درون مجموعه فرا می خوانند . حرکت  و جنبش فراینده در سایت و عبور از میان وقایع مختلف و متنوع ، یک حس دعوت را برای افراد به ارمغان می آورد . سالن کنفرانس به صورت فرو رفته در عمق ، در مرکز سایت با یک دسترسی آسان و سریع به خیابان فرعی متصل به بزرگراه متصل می باشد .انعطاف پذیری در تغییر کاربری فضا در هر دو حالت افقی و عمودی و عبور مسیرهای تجاری از بین دفاتر اداری ، به استفاده کنندگان امکان تغییر سریع از یک طبقه به دیگری و از فضایی به فضای دیگر را فراهم می نماید . ارتباطات تجاری  پل مانند احجام با عبور از قلب فضاهای اداری به کارمندان بخشهای اداری امکان مشاهده حرکت و جنبش فضاهای تجاری را می دهد. 
پارکینگ زیرزمینی پروژه بیش از 1000 پارکینگ را جهت فضاهای تجاری و اداری مجموعه فراهم می کنند و طراحی کل مجموعه براساس دستیابی به حداکثر انعطاف پذیری درون احجام جهت تغییر اجتماعی کاربری ها صورت گرفته است .در قسمت مسکونی سایت که در جنوبی ترین قسمت آن واقع شده ، هدف طرح دستیابی به حداکثر حریم خصوصی بوده است . به این ترتیب که از ابتدای طراحی ، تیم طراحی سعی در تقسیم سایت به قطعات کوچکتر با دسترسی های مستقل را داشته است .به دلیل فضای تنگ و بسته پشت سایت یک طراحی خطی همراه با یک شبکه سازه ای مدولار شطرنجی که دسترسی آسان را به پارکینگ زیرزمینی امکان پذیر می نماید مد نظر قرار گرفته است. فرم بلوکهای مسکونی تعریفی از حرکت احجام با لغزش بر روی یکدیگر را منعکس می کند با حرکت احجام در طبقات بالاتر ، تراسهایی متنوع و زنده که حس زندگی و پویایی را به فضا می آورد ، ایجاد شده و یک فضای پیاده سبز را که از بین بلوکها عبور می کند علاوه بر افزایش نفوذ پذیری و دسترسی به بلوکها ، سرزندگی را افزایش می دهد .